door De stichting rond pastoor Crombach zoekt vrijwilligers die willen helpen bij het onderhoud van het kerkhof in Slenaken. Zij kunnen daarmee een extra centje verdienen voor hun vereniging.
Begraven wordt er niemand meer. Behalve pastoors die overlijden en – bij wijze van uitzondering – mensen van wie de partner al in de aarde rust. Pastoor Leon Crombach was in 2007 de laatste. Zijn hardstenen graf, gemaakt door pater Leo Disch uit Mamelis, begint al te slijten.
De stenen en gietijzeren kruisen die op de dodenakker rond de Sint-Remigiuskerk van Slenaken staan, hebben in feite geen functie meer: „Daar liggen in elk geval geen mensen begraven” legt Henk van Empel, als vrijwilliger betrokken bij de parochie.
„Begraven wordt al vele tientallen jaren op de Loorberg.” Toch is het kerkhof bij de kerk voor Slenaken van grote, vooral historische betekenis. „Hier is het dorp ooit ontstaan”, zegt Chris Rutten, die na een druk leven in Slenaken is neergestreken. „Rond 1600 stond op deze plek al een kapel. De kerk, die dateert uit 1795, is daar later omheen gebouwd.
Schraal
De oude begraafplaats ligt er na de winter wat schraalbij. Eenop-knapbeurt zou dit voorjaar niet misstaan. Maarde parochie heeft daar geen geld voor. En bij de gemeente Gulpen-Wittem staat de begraafplaats niet op het programma: de heg wordt af en toe geknipt en het gras gemaaid, maar meer zit er niet in.
Jammer, vindt de stichting Dominus Providebit, een organisatie die initiatieven in Slenaken ondersteunt met de erfenis van wijlen pastoor Crombach. In het verleden heeft Crombach zelf verschillende gietijzeren kruisen laten restaureren. Achterstallig onderhoud doet al dat werk weer teniet.
De stichting heeft er iets op bedacht. Zij zoekt vrijwilligers die met enige regelmaat willen helpen bij het onderhoud van het oude kerkhof aan de rand van Slenaken. Dat werk wordt door de stichting ‘beloond’ met een flinke donatie in de kas van hun eigen vereniging. Zo snijdt het mes aan twee kanten, zegt bestuurslid Wiel Crombach, een neef van de pastoor: Het kerkhof ligt er straks weer netjes bij, wat de historische betekenis van de eeuwenoude dodenakker ten goede komt. Tegelijkertijd krijgen de verenigingen in het dorp financieel meer armslag.
Beeld
Voor de stichting is het dossier kerkhof daarmee nog niet klaar. Ze heeft daar eerder al een borstbeeld van pastoor Crombach geplaatst, door Rutten zelf gemaakt. Het staat aan de rand van de begraafplaats. „We hadden het liever op het pleintje vóór de kerk neergezet”, zegt Van Empel, ,maar dat kon helaas niet.”
Het volgende project is het herstel van het beeldje ‘Moeder met kind’, dat enkele jaren geleden door vandalen is vernieuwd. „Het staat al klaar in het atelier van kunstenaar Els Spronck”, zegt Crombach. De sokkel staat er nog. „Hij is hier en daar wat beschadigd”, constateert Rutten, „maar ik zou het zo laten”.
TEKST: RENE WILLEMS (De Limburger)
